بیش فعالی و افت تحصیلی

احتمال بیشتری می رود که کودکان مبتلا به اختلال نقص توجه – بیش فعالی مردود شوند، از مدرسه اخراج شوند و پس از فراغت از تحصیلدر دوران دبیرستان، به جای اینکه وارد دانشگاه شوند، مشغول به کار شوند.

بیش فعالی و افت تحصیلی

کودکان بیش فعال مبتلا به ADHD رویکرد فعالی به یادگیری دارند، تحقیقات نشان داده که این کودکان بیشتر به رفتار انتقالی مشغول می شوند و در حین فعالیت های گروهی کمتر مشارکت کرده و کمتر دقت می کنند. و معمولا مشکلات بیشتری با کنترل حرکتی و پایداری هنگام انجام تکالیف که مستلزم حافظه کار است، دارند.

بدلیل اینکه این قبل کودکان مشکلاتی را به دلیل یکجا نشستن دارند، حتی به هنگام مطالعه کتاب به نظر می رسد که بسیاری از کودکان پیش دبستانی مبتلا به ADHD رشد نایافته باشند و در موقعیت ها و در شرایط مهدکودک و آمادگی عملکرد خوبی نداشته باشند. برای آنهایی که با استفاده از این تجارب آموزشی اولیه مهارت های آمادگی ضروری را اکتساب نکرده اند، خطر رو به افزایشی وجود دارد که مشکلات جدی تر آموزشی و تحصیلی در سال های بعدی برای آنها رخ دهد.

کودکان مبتلا به ADHD به دلیل مشکلاتی که در حفظ توجه دارند، اغلب در انجام تکالیف مدرسه شکست می خورند. این ناتوانی آنان برای انجام تکالیف در طول زمان، بسیاری از تکالیف و کارها را ناتمام می گذارد و در نتیجه فرصت تمرین کردن را در آن ها محدود می کند، این در حالی است که این تمرین ها برای رخ دادن یادگیری بسیار ضروری و اساسی اند.

در برخی از کودکان مبتلا به ADHD، ممکن است آثار تحصیلی دیگری همراه با همبودی اختلال های یادگیری مشاهده شود. به نظر می رسد از میان اختلال های یادگیری همبود با ADHD، اغلب اختلال های خواندن شیوع بیشتری دارد.

کودکان مبتلا به اختلال ADHD نسبت به کودکان بهنجار نمره های کمتری را در آزمون های هوشی استاندارد شده به دست می آورند، با این حال ADHD در تمام سطوح هوشی یافت می شود.

همچنین احتمال بیشتری می رود که کودکان مبتلا به اختلال نقص توجه – بیش فعالی مردود شوند، از مدرسه اخراج شوند و پس از فراغت از تحصیلدر دوران دبیرستان، به جای اینکه وارد دانشگاه شوند، مشغول به کار شوند.

در حدود 18 تا 53 درصد جامعه کودکان مبتلا به ADHD پیشرفت تحصیلی ضعیفی دارند، به عبارت دیگر عملکرد این افراد از نظر تحصیلی کمتر از آن چیزی است که با توجه به هوش آنان پیش بینی می شود.

همراه با افزایش سن ممکن است انواع مختلف این اختلال بر پیشرفت تحصیلی تاثیر بگذارد، برای مثال ممکن است مشکلات تحصیلی بیشتر در بین کودکانی که نوع ترکیبی یا نوع بی توجهی این اختلال دچارند، پیش بیاید، در حالی که در مورد آن دسته از کودکانی که به نوع پرتحرکی – تکانشی این اختلال مبتلا هستند، چنین نیست.

برگرفته از کتاب: روانشناسی بالینی کودک و نوجوان

دکتر محمد خدایاری فرد

دکتر فرامرز سهرابی