مکاتب روانشناسی

توصیه هایی به والدین:

1. سواد هیجانی داشتته باشید:

به جای اینکه افراد و موقعیت ها را توصیف کنید، احساسات خود را نامگذاری کنید؛ مثلاً به جای اینکه بگویید؛ «تو دانش آموز خوبی هستی» بگویید؛ «من احساس نگرانی می کنم.»

2. در مورد احساس خود مسئولیت بیشتری بپذیرید:

به عنوان مثال: به جای اینکه بگویید؛ «تو نگرانم می کنی.» بگویید؛ «من احساس نگرانی می کنم.»

3. به احساسات سایر افراد احترام بگذارید:

از اطرافیان خود بپرسید: «اگر من این کار را انجام دهم، چه احساسی خواهی داشت؟»

4. احساسات دیگران را ارزشمند بدانید:

در این مورد هنگامی که دیگران در حال بیان احساساتشان هستند، همدلی، درک و پذیرش نشان دهید.

5. کودک و نوجوان را نصیحت نکنید:

نصیحت کردن بهترین شیوه ی قطع ارتباط میان دو نفر است. بنابراین از نصیحت کردن بپرهیزید.

تفکر انتقادی عبارت است از یک فرایند ذهنی تحلیل یا ارزیابی اطلاعات، بویژه بیانات یا موضوعاتی که افراد به عنوان یک اصل ارائه می کنند. تفکر انتقادی فرایندی است شامل: تأمل روی معنای عبارات، بررسی شواهد و استدلال های ارائه شده، و قضاوت راجع به واقعیت ها. افرادی که تفکر انتقادی دارند می توانند این اطلاعات را از طریق مشاهده، تجربه، استدلال، و تعامل با دیگران جمع آوری کنند.

تجربه های زندگی موجب تصمیم گیری و برنامه ریزی احساسی می شوند و سرانجام به انتخاب های عشقی منجر می شوند. برنامه ریزی احساسی ناخودآگاه شما، مسئول بسیاری از دردهایی است که در زندگی عشقی تان تجربه می کنید.

بنابراین اگر هنوز از یک یا هر دو والدتان رنجشی دارید و از آن عصبانی هستید، ممکن است جذب کسانی شوید که آنها را برنجانید. بنابراین یادتان باشد پیش از هر تصمیمی خود را خوب بشناسید. خودآگاهی اساس انتخاب درست در ازدواج است. هنگامی که از تصمیمات خودآگاه خود در رابطه با عشق آگاه شدید، می توانید تصمیمات جدیدتر و سالم تری بگیرید. 

عشق

 اصل کلمه عشق عربی است از گیاهی بنام "عشقه" (به فتحتین) گرفته شده است که نوعی گیاه پیچک است و دور گیاهان می پیچد، آنقدر می پیچد تا خفه شود.

عشق تعاریف مختلفی دارد. و بدترین تعریف را براد شاو که یک خانواده درمانگر سیستمی است ارائه داده است.

براد شاو عشق را "اعتیاد" می داند.

*متأسفانه عشق ها کمتر به سمت خودشکوفایی می رسند و اغلب در اعتیاد باقی می مانند.

 *در عاشق شدن دو مورد خیلی مهم است:

1.ناخودآگاه

2.بازگشت به خانه

 *مجموع تجارب دوران کودکی ما "خانه ی" ماست و ما به راحتی به خانه بر می گردیم هر چند که در خانه دعوا، قهر و مشکل داریم. مانند همان مثل که؛ هیچ جا، خانه ی آدم نمی شود و "ناخودآگاه" ما را هل می دهد که عاشق کسی شویمکه عین پدر و مادر ماست.

 *اگر در خانه ی خودمان دعوا داشتم حالا در زندگی متاهلی تمام سعی مان را می کنیم که دعوا راه بیافتد تا آرام شویم.