روانشناسی تخصصی

آگاه بودن فرد از سبک ارتباطی خویش می تواند به برقراری ارتباط کارآمد و مستمر با دیگران منجر شود. اگر فرد بداند با رفتار خود چه اثری روی دیگران می گذارد، آنگاه می تواند تصمیم بگیرد که آیا این واقعاً همان ارتباطی است که او مایل به برقراری آن بوده است یا خیر؟ ضمن اینکه استفاده از سبک ناسالم و بخصوص سبک منفعلانه می تواند توان "نه گفتن" افراد را کاهش داده و آنان را در معرض خطر قرار دهد.

سه سبک اصلی در برقراری ارتباط وجود دارند که عبارتند از:

پرخاشگرانه

منفعلانه

جرأتمندانه

1. فرد ترسو اجازه می دهد آلت دست قرار گیرد. نمی تواند حرفی بزند و در تمام مواقع انفعالی و صبور است. هر اندازه حالت ترس و عدم اتخاذ تصمیم داشته باشید همیشه نقطه ای وجود دارد که می توانید تغییرات را از انجا شروع کنید.

2. شخصی که مشکلات قاطعیت دارد. قاطعیت دارای چهار مشخصه رفتاری صراحت و آشکاری، صداقت و تناسب است. ممکن است شما در یکی یا سه جزء آن توانایی نداشته باشید، ولی غالباً در یکی فاقد قاطعیت هستید.

-  ارتباط غیر صریح و آشکار: تمایل به زیاده گویی دارید و فاقد صراحت هستید.

- ارتباط غیر صادقانه و قاطعیت دروغی: ظاهراً قاطعیت نشان می دهید، ولی در گفتارتان صداقت ندارید.

- ارتباط نامناسب: مسئله درستی را دروقت نامناسب مطرح می کنید.

3. شخص نیمه قاطع: افراد ممکن است در یک بخش قاطعیت موفق شوند و در قسمت ئیگر شکست بخورند. ممکن است بتوان احساسات دلسوزانه خود را هر جا ابراز کرد، ولی به طور کلی نتوان احساسات خود را نشان داد.

در اینجا ویژگی های   یک فرد قاطع بیان شده است. فرد مثبت و قاطع دارای چهار صفت مشخصه است:

-در ابراز وجود آزاد است و آن را با گفتار و اعمال انجام می دهد. این من هستم " این است آنچه احساس می کنم، فکر می کنم، و می خواهم".

-فرد قاطع با تمام مردم در کلیه سطوح ارتباط برقرار می کند- با افراد غریبه، دوستان، و خانواده. این ارتباط همیشه صریح، مستقیم، صادقانه، و مناسب است.

-نسبت به زندگی روش فعالانه ای دارد. او دنبال آن چیزی که می خواهد می رود. بر خلاف شخص منفعل که در انتظار اتفاقات می نشیند او اتفاقات را می سازد.

-او به طریقی که شایسته می داند عمل می کند. آگاه است که همیشه نمی تواند برنده باشد و محدودیت خود را قبول می کند. به هر حال همیشه حداکثر سعی خود را می کند که ببرد، نبازد یا مساوی کند. او عزت نفس خود را حفظ می کند.

دیس تایمیا یا افسرده خویی در مقایسه با بیماری افسردگی شدید (اساسی)، بیماری خفیف تر ولی مزمن تری است. علائم این بیماری خفیف تر از افسردگی اساسی است.

برای اینکه گفته شود فرد دچار این بیماری است یا نه، باید خلق افسرده یا تحریک پذیر به مدت دو سال در بیشتر اوقات روز همراه با حداقل دو علامت از علامت های  موجود در متن وجود داشته باشد.

 عده ای به غلط تصور می کنند که افسردگی تنها احساس غم و اندوه است؛ در حالی که بیماری افسردگی اختلال در خلق است و این همه جنبه های زندگی را تحت تأثیر منفی خود قرار می دهد. بنابراین با یک بیماری بسیار جدی روبرو هستیم که درمان مشخص و موفقیت آمیزی دارد و در صورت عدم تشخیص و درمان، به راحتی می تواند مانع موفقیت های فرد شود. بنابراین لازم است به این بیماری توجه شود و در صورت مشاهده آن حتماً برای درمان برنامه ریزی جدی داشته باشید.