روانشناسی اجتماعی

تفکر انتقادی عبارت است از یک فرایند ذهنی تحلیل یا ارزیابی اطلاعات، بویژه بیانات یا موضوعاتی که افراد به عنوان یک اصل ارائه می کنند. تفکر انتقادی فرایندی است شامل: تأمل روی معنای عبارات، بررسی شواهد و استدلال های ارائه شده، و قضاوت راجع به واقعیت ها. افرادی که تفکر انتقادی دارند می توانند این اطلاعات را از طریق مشاهده، تجربه، استدلال، و تعامل با دیگران جمع آوری کنند.

مطالعات نشان داده اند که افرادی که با مهارت حل مسأله آشنا بوده و ان را در زندگی روزمره شان بکار می بندند، استرس یا فشار روانی کمتری را در زندگی روزمره شان بکار می بندند، استرس یا فشار روانی کمتری را در زندگی تجربه می کنند. همچنین یافته ها دال بر آن است که بسیاری از افراد در زندگی با مشکل، دردسر، گرفتاری، بحران و ... روبرو می شوند، اما همه آنها به طور یکسان از این تجارب استرس زا آسیب نمی بینند. چون آنچه مهم است آن است افراد در مواجهه با این گونه موقعیت های دشوار چگونه می توانند به شیوه ای صحیح  عمل کنند و با نیروی فکر خود با مشکلات غیر قابل اجتناب زندگی کنار بیایند. در واقع توانائی حل موفقیت آمیز مسائل، ارتباط نیرومندی با سلامت روان افراد دارد.

جرأتمندی یا قاطعیت ورزی چندین مزیت دارد. قاطعیت ورزی به انسان احساس خودکارآمدی و کنترل درونی می بخشد و این احساسات نیز در روابط متقابل با دیگران، اعتماد به نفس و عزت نفس ما را تقویت می کند. از آنجا که قاطعیت ورزی مستلزم تدابیر و مذاکره است، لازم است انعطاف پذیر باشید. هر چند ممکن است همیشه به تمامی خواسته های خود نرسید، با وجود این نظر به اینکه افراد دیگر نیز خواسته ها، نیازها و امیالی دارند، قاطعیت ورزی بهترین روش برای دست یافتن به روابط بین فردی رضایت بخش است.

          قاطعیت با اعتماد به نفس مرتبط می باشد و مفهوم غایی آن وجود نگرش مثبت، صداقت و احترام به خود و دیگران است. وقتی که به خود مطمئن هستید و رفتارتان صریح است در مقابل دیگران رک و بی پرده عمل می کنید، حتی اگر عقاید آنها با دیدگاه شما مغایر باشد. با داشتن چنین خصوصیتی قادر هستید به صراحت عقیده و احساس خود را بیان نمایید و به طرز مؤثری با دیگران ارتباط برقرار کنید.